Οικιακή αντλία θερμότητας inverter και δοχείο αδρανείας.

[monachus]

Ανοίγω αυτό το θέμα, διότι το θεωρώ πολύ σημαντικό και βλέπω πάρα πολύ συχνά τελευταία αντλίες θερμότητας inverter συνδεδεμένες σε δοχεία αδρανείας σε κατοικίες.

Αντλία θερμότητας και ελάχιστος όγκος νερού στο σύστημα.

Ολες οι αντλίες θερμότητας, έχουν μια απαίτηση για ελάχιστη ποσότητα νερού στο δίκτυο προκειμένου να λειτουργήσουν σωστά. Αν το δίκτυο μας είναι πολύ μικρό σε όγκο και το νερό είναι λιγότερο από το απαιτούμενο, τότε στο σύστημα θα πρέπει να προστεθεί νερό με προσθήκη δοχείου αδρανείας με μάζα τόση ώστε η συνολική μάζα νερού στο σύστημα να είναι μεγαλύτερη από την ελάχιστη απαιτούμενη.

Το παραπάνω ισχύει και για inverter και για non inverter αντλίες θερμότητας.

Προκειμένου να αυτό-προστατεύσουν οι αντλίες θερμότητας τα διάφορα εξαρτήματα από πρόωρη φθορά ή και καταστροφή, απαιτείται πάντα ένας ελάχιστος χρόνος επανεκκίνησης που ποικίλει ανάλογα με το μοντέλο και κυμαίνεται ανάμεσα στα 2 με 3 λεπτά. Στις εγκαταστάσεις που δεν ικανοποιείται η συνθήκη του ελάχιστου νερού στο σύστημα, το νερό θα ζεσταίνεται και θα κρυώνει διαδοχικά όσο η αντλία θα είναι εκτός λειτουργίας.

Για τις περισσότερες οικιακές αντλίες θερμότητας, ο ελάχιστος συνολικός όγκος κυμαίνεται ανάμεσα στα 60 και τα 150 λίτρα νερού.



Αντλία θερμότητας, δοχείο αδρανείας και αποθήκευση ενέργειας.

Η χρήση του δοχείου αδρανείας σαν μέσο για αποθήκευση ενέργειας σε μια κατοικία και η θέρμανση της κατοικίας από το νερό του δοχείου αδρανείας (όπως γίνεται με τους ξυλολέβητες), δεν έχει καμία σχέση με την παραπάνω χρήση του δοχείου και είναι εντελώς λάθος επιλογή η θέρμανση του δοχείου αδρανείας από την αντλία, όταν πρόκειται για αντλία τύπου inverter.

Οι inverter αντλίες, προσαρμόζουν την ισχύ τους ανάλογα με το φορτίο και μπορούν και συντηρούν το νερό στην επιθυμητή θερμοκρασία διαρκώς, χωρίς να χρειάζεται να ξεκινούν και να σταματούν. O βαθμός απόδοσης τους (ο συντελεστής COP) μεταβάλλεται ανάλογα με τις συνθήκες εισόδου και εξόδου του νερού από την αντλία. Η αντλία ρυθμίζει στιγμιαία όλες τις παραμέτρους της για να πετύχει την μέγιστη κάθε στιγμή απόδοση. Η θερμοκρασία προσαγωγής ρυθμίζεται ανάλογα με την εξωτερική θερμοκρασία (αντιστάθμιση).

Μια αντλία θερμότητας όμως συνδεδεμένη σε δοχείο, λειτουργεί συνεχώς στους 55oC, ή στους 60οC, ή ακόμη χειρότερα σε υψηλότερες θερμοκρασίες (για αντλίες δεύτερης βαθμίδας), μέχρι να ζεστάνει ολόκληρη τη μάζα νερού και να σταματήσει. (Διαφορετικά δεν έχει νόημα η σύνδεση της στο δοχείο). Αρα, η αντλία δε θα λειτουργεί κάθε φορά στη θερμοκρασία προσαγωγής που υπολογίζει, αλλά σταθερά στους 55oC.

Ο δείκτης COP μειώνεται όσο αυξάνεται η θερμοκρασία προσαγωγής της αντλίας και το γεγονός ότι η αντλία δεν προσαρμόζει την προσαγωγή της σημαίνει ότι δεν λειτουργεί κάθε φορά στις βέλτιστες συνθήκες.

Ο COP εξαρτάται από τη θερμοκρασία επιστροφής επίσης. Η σύνδεση της αντλίας στο δοχείο, δεν της επιτρέπει να δέχεται το νερό επιστροφής από τα κυκλώματα, αλλά το νερό επιστροφής από το δοχείο, πράγμα που επίσης της στερεί τη δυνατότητα να ρυθμίσει σωστά την ισχύ της.

Κατά κάποιο τρόπο, μια αντλία συνδεδεμένη σε δοχείο δεν χρησιμοποιείται σαν inverter (δεν εκμεταλευόμαστε τουλάχιστον όλες της τις δυνατότητες) και χρησιμοποιείται σαν να είναι on/off.

Και επειδή μια αντλία inverter έχει χειρότερο βαθμό απόδοσης σε υψηλές θερμοκρασίες από μια αντλία on/off, γενάται το ερώτημα γιατί να πληρώσει κανείς μια ακριβότερη αντλία inverter με ακριβότερους λογαριασμούς σε ρεύμα από μια φθηνότερη αντλία on/off.