Γιατί δεν βιδώνουμε τα κτήρια με το έδαφος?

[seismic]

Εγώ θα ήθελα να αναφερθώ, σε μία βασική παράμετρο, η οποία υπάρχει σε όλους τους σύγχρονους αντισεισμικούς κανονισμούς, (και στους ελληνικούς) και ονομάζεται: συντελεστής "q" ή αλλιώς "συντελεστής συμπεριφοράς".
Συμφωνήσω ότι οι αντισεισμικοί κανονισμοί παρέχουν πλήρη αντισεισμική προστασία.Διότι αυτοί μας την παρέχουν επιστημονικά, οι μελετητές όμως καλούμαστε να συντάξουμε μελέτες με τα "εργαλεία" που μας δίνουν κι ένα από τα πιο σημαντικά αυτών είναι ο συντελεστής "q".

Ο συντελεστής συμπεριφοράς είναι μία παράμετρος που επιλέγει ο μελετητής και αφορά τα σεισμικά φορτία που θα καταπονήσουν το κτίριο όταν έρθει ο σεισμός σχεδιασμού (κούφια η ώρα, αλλά πρέπει να προφυλαχθούμε αν έρθει), όπου για συνήθη κτίρια μπορεί να είναι από 1 εώς 3,5. Ο συντελεστής αυτός βρίσκεται στον παρανομαστή του κλάσματος που ορίζει το μέγεθος των σεισμικών φορτίων, άρα όσο πιο κοντά στο 3,5 είναι, τόσο μικρότερη είναι η φόρτιση που θεωρούμε ότι θα δεχτεί η κατασκευή κατά το σεισμό σχεδιασμού,άρα η κατασκευή θα διαστασιολογηθεί για μικρότερα σεισμικά φορτία. Αυτή η ευελιξία που παρέχουν οι κανονισμοί, οφείλεται στην θεμελιώδη παραδοχή ότι λόγω της πλαστιμότητας των κατασκευών, η οποία εξασφαλίζεται από τον ικανοτικό σχεδιασμό (αν εφαρμοστεί σωστά, που στην πράξη λίγοι επιβλέποντες ελέγχουν την ορθή εφαρμογή του), ένα μέρος της σεισμικής ενέργειας μετατρέπεται σε μόνιμη παραμόρφωση, άρα μειώνεται το φορτίο σχεδιασμού.
Όταν λοιπόν ο μελετητής επιλέγει q=3,5 αποφασίζει ότι η κατασκευή κατά το σεισμό σχεδιασμού θα αποκτήσει μόνιμες πλάστιμες παραμορφώσεις όμως δε θα καταρρεύσει. Να διευκρινίσω ότι πλάστιμη συμπεριφορά έχει ένα κουτάλι όταν πάμε να το λυγίσουμε, ενώ ψαθυρή συμπεριφορά έχει ένα μπισκότο, το οποίο δε λυγίζει καθόλου, αλλά αμέσως σπάει. Η πλαστιμότητα του κτιρίου όμως εξαρτάται από πολλές παραμέτρους, οι οποίες δεν είναι και τόσο εύκολο να διασφαλιστούν 100%.Έστω και ένα κομμάτι της κατασκευής να συμπεριφερθεί ψαθυρά, γίνεται ο αδύναμος κρίκος της αλυσίδας που ονομάζουμε πλαστιμότητα.
Αν ο μελετητής επιλέξει q=1-1,75 τότε αποφασίζει ότι θα σχεδιάσει μια κατασκευή η οποία θα συμπεριφερθεί ελαστικά στο σεισμό σχεδιασμού, δε θα λάβει δηλαδή υπ'όψιν την πλαστιμότητα, δε σημαίνει όμως ότι το κτίριο δε θα είναι πλάστιμο. Απλά σε περίπτωση υπέρβασης της σεισμικής απόκρισης σχεδιασμού, τότε θα ενεργοποιηθεί ο μηχανισμός άμυνας που λέγεται πλαστιμότητα.
Φυσικά το κόστος της πλήρους αντισεισμικής προστασίας αυξάνει το κόστος κατασκευής.Σύμφωνα με έρευνα, για τα συνήθη κτίρια του ελληνικού χώρου η αύξηση κυμαίνεται από 3 εώς 10% επί του τελικού κόστους της κατασκευής.
Αν το κόστος αυτό αξίζει...δε θα το απαντήσει ο μηχανικός...αλλά ο εργοδότης!
Θα έπρεπε λοιπόν ο μηχανικός να ενημερώνει για τη δυνατότητα επιλογής της συμπεριφοράς της κατασκευής του, με τις ανάλογες συνέπειες,στα αρχιτεκτονικά (μεγαλύτερες κολώνες και δοκάρια), στο κόστος αλλά και στην ασφάλεια την κρίσιμη στιγμή.Στην Ελλάδα αυτό που γίνεται κατά συντριπτική πλειοψηφία, είναι ο μηχανικός να επιλέγει από μόνος του q=3,5 χωρίς να μπαίνει στη διαδικασία συζήτησης με τον ιδιοκτήτη.Ίσως γιατί..."έτσι γινόταν πάντα".

Ο κανονισμός λοιπόν μας δίνει τη δυνατότητα για πλήρη αντισεισμική προστασία, οι μελετητές με τους ιδιοκτήτες επιλέγουμε αν θα την αξιοποιήσουμε...

Δεν υποστηρίζω ότι οι κατασκευές που μελετήθηκαν με q=3,5 (το 90% στην Ελλάδα κατά δική μου εκτίμηση) είναι επικίνδυνο να καταρρεύσουν. Εφόσον είναι εντός του επιτρεπόμενου εύρους (1-3,5) τότε είναι ασφαλείς. Όμως σε περίπτωση που έρθει σεισμός μεγαλύτερος από το μέγιστο για τον οποίον σχεδιάστηκαν, τότε θα έχουν σπαταλήσει το "μαξιλαράκι ασφαλείας" που λέγεται πλαστιμότητα ή ανελαστική συμπεριφορα.
Συμπέρασμα
Όλα είναι συνάρτηση κόστους απόδοσης. Ο αντισεισμικός σχεδιασμός είναι μία μέθοδος που ακολουθούν παγκοσμίως
γύρω από τον συντελεστή συμπεριφοράς q. Είναι όμως μία μέθοδος όπου στο μέλλον μπορεί να αλλάξει και να βρεθεί μία άλλη μέθοδος σχεδιασμού.
Αυτήν την μέθοδο την βρήκα.
Αν με ακούσετε θα κατασκευάζετε δομικά έργα που το κόστος κατασκευής θα πέσει στο ήμισυ, και ο συντελεστής συμπεριφοράς θα διπλασιαστεί.
Πλήρη αντισεισμική προστασία υπάρχει.... απόλυτη και φθηνότερη μόνο η μέθοδος που αναφέρομαι την προσφέρει.
Σε αυτό το βίντεο https://www.youtube.com/watch?v=l-X4tF9C7SE που αντιπροσωπεύει το σύγχρονο αντισεισμικό σχεδιασμό κατά την διάρκεια του πειράματος παρατήρησα το εξής.
1) Οι κόμβοι μεταξύ των επιμήκους υποστυλωμάτων και των δοκών στο δώμα ήταν υπέρμετρα πολύ ισχυροί.
Αυτή η μεγάλη αντοχή των κόμβων ( κατά την ροπή ανατροπής του δοκιμίου που δημιούργησε η αδράνεια με το λίκνισμα του ) αρχικώς άντεξε χωρίς η ροπή να σπάσει την δοκό. Για τον λόγο αυτόν αρχικώς τα πίσω υποστυλώματα σήκωναν μέσο της δοκού τα μπροστινά και αυτό γινόταν εναλλάξ.
2) Την ώρα που ανασηκωνόταν μονόπλευρα το δοκίμιο του πειράματος τα κάθετα στατικά φορτία του ενός υποστυλώματος ήταν αστήρικτα λόγο του ότι έχαναν την επαφή τους με το έδαφος. Κατά την στιγμή αυτήν η δοκός δουλεύει σαν ένας μοχλός που έχει το υπομόχλιο στον απέναντι κόμβο, και τα κάθετα αστήρικτα στατικά φορτία του φέροντα είναι η δύναμη που δημιουργεί την ροπή σε αυτόν τον κόμβο.
Η ροπή αυτή άρχισε να καταπονεί τον κόμβο με αποτέλεσμα αρχικός να αρχίσει να αποκόπτεται η δοκός από το υποστύλωμα.
Αργότερα όταν μεγάλωσε η καταπόνηση έσπασε η δοκός πάνω στο υπομόχλιο που δεχόταν τις δύο αντίρροπες ροπές, δηλαδή εκεί όπου από την μία μεριά η δοκός ανέβαινε λόγο της ανύψωσης του δώματος του υποστυλώματος, και από την άλλη κατέβαινε λόγο των στατικών αστήρικτων φορτίων.
Σταματώντας την άνοδο του δώματος του υποστυλώματος με τον μηχανισμό της ευρεσιτεχνίας σταματάνε και οι ροπές στους κόμβους.
Για τον λόγο αυτόν στο άλλο πείραμα που έκανα https://www.youtube.com/watch?v=RoM5pEy7n9Q με το ίδιο δοκίμιο και με τον μηχανισμό της ευρεσιτεχνίας επάνω του δεν έπαθε τίποτα, αν και δοκιμάστηκε με μεγαλύτερη επιτάχυνση και μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Με και χωρίς την ευρεσιτεχνία δίπλα δίπλα για πιο εύκολα συμπεράσματα. https://www.youtube.com/watch?v=zhkUlxC6IK4
ΥΓ.
Γιατί δεν μπορεί ο σύγχρονος αντισεισμικός κανονισμός με τον μεγαλύτερο συντελεστή q να κατασκευάσει τον απόλυτο αντισεισμικό σχεδιασμό και σταματά στον πλήρη?
Διότι κανένας κόμβος στον κόσμο δεν μπορεί να αντέξει τόσο ώστε το ένα υποστύλωμα να ανασηκώνει μέσο της δοκού κατά τον σεισμό το άλλο απέναντι υποστύλωμα.
Δηλαδή...Κανένας κόμβος δεν μπορεί να αντέξει τα αστήρικτα στατικά φορτία όλου του κτηρίου....( που δημιουργούνται κατά την ταλάντωση ) όσο οπλισμό και αν βάλουμε, και ότι διαστασιολόγιση και αν κάνουμε στα στοιχεία του φέροντα.

[seismic]

Νέα δημοσίευση. http://www.thegreeksenergy.com/t69439-topic#381090

[Energymech]

Σχεδόν σε όλα τα forums που έχω συνδεθεί βρίσκω τον seismic!

Τι έγινε με αυτή την πατέντα που σχεδίαζες; Έχει κυκλοφορήσει;

[seismic]

Σχεδόν σε όλα τα forums που έχω συνδεθεί βρίσκω τον seismic!

Τι έγινε με αυτή την πατέντα που σχεδίαζες; Έχει κυκλοφορήσει;

Τίποτα ακόμα φίλε μου.
Πειράματα, δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά με κριτές, Ελληνικά και διεθνή διπλώματα ευρεσιτεχνίας, διαγωνισμούς, συζητήσεις με διεθνούς κύρους καθηγητές πανεπιστημίων, παρουσιάσεις, επίσκεψη και ομιλία με όλους τους αρμόδιους φορείς στην Ελλάδα, συνεντεύξεις σε ΜΜΕ τα πάντα έχω κάνει.
Έχω βρει την καλύτερη μέθοδο και την πιο φθηνή να αντέχουν οι κατασκευές στον σεισμό με αποδείξεις.... και οι εταιρείες και τα πανεπιστήμια και οι αρμόδιοι φορείς του κράτους τον χαβά τους. Αυτή είναι η Ελλάδα. Δεν φτάνει να έχεις αποδείξει μια εφεύρεση πρέπει και να μην θίγεις τα συμφέροντα της κλίκας. Αυτήν την στιγμή εκπροσωπώ την Ελλάδα σε επιστημονικές δημοσιεύσεις στο εξωτερικό και είμαι το πρώτο θέμα σε επισκεψιμότητα από όλες τις επιστήμες που είναι δημοσιευμένες εκεί μέσα....από Έλληνες πανεπιστημιακούς..και ας έχουν δημοσιεύσει το άρθρο τους 5 χρόνια πριν..Ξέρετε για τι μιλάμε?.. Αν ο Π. Ζωγράφος μας σώσει τις τσέπες από το κόστος της ενέργειας, εγώ θα σας σώσω τις ζωές και τις περιουσίες με κατασκευές που θα στοιχίζουν τα μισά χρήματα από ότι στοιχίζουν σήμερα. http://www.scirp.org/journal/article...authors&page=1

[seismic]

Και μία άλλη ερώτηση αν μπορείτε να με κατατοπίσετε. Πόσα μέτρα οριζόντιο μήκος ( όχι ύψος ) μπορεί να μεταφέρει νερό μια αντλία νερού?
Υπάρχει όριο και γιατί?

[nkx]

Αν το σπρωχνει δεν υπαρχει οριο. Αν τραβαει, υπαρχει ο περιορισμος της ατμοποιησης του νερου.

[seismic]

Αν το σπρωχνει δεν υπαρχει οριο. Αν τραβαει, υπαρχει ο περιορισμος της ατμοποιησης του νερου.

Σε ευχαριστώ φίλε μου.

[seismic]

http://patft.uspto.gov/netacgi/nph-P...F9%2C540%2C783

Η κατασκευή του φέροντα οργανισμού ενός σκελετού οικοδομής αποτελείτε από κολόνες δοκούς πεδιλοδοκούς και πλάκες
Οι κολόνες και οι δοκοί και οι πεδιλοδοκοί ενώνονται στους κόμβους και δημιουργούν ένα πλαίσιο.
Ας εξετάσουμε πως λειτουργούν διάφορα πλαίσια σε έναν σεισμό για να καταλάβουμε τι κάνει η ευρεσιτεχνία μου τι κάνουν μέχρι σήμερα οι πολιτικοί μηχανικοί και πιο είναι τελικά το πιο δυνατό πλαίσιο σε μια κατασκευή.
Ας εξετάσουμε πρώτα το σχέδιο ( Plan 4 ) ( Figure a ) Αποτελείτε από κολόνες δοκούς και πεδιλοδοκούς του ιδίου μεγέθους.
Βλέπουμε τα εξής Οι κολόνες σε ένα σεισμό λυγίζουν και μαζί λυγίζει και ο δοκός. Ο πεδιλοδοκός δεν λυγίζει και αυτό συμβαίνει διότι είναι αρκετά ισχυρός ώστε να κρατά το πέλμα της βάσης κολλημένο πάνω στο έδαφος. Η ελαστικότητα της κολόνας και τις δοκού αφαιρούν πολλά φορτία από τις δυνάμεις που καταπονούν τον πεδιλοδοκό και για αυτόν τον λόγο δεν λυγίζει.
Παρατηρούμε όμως ότι η ελαστικότητα των κολονών και της δοκού παραμορφώνουν ( - σηκώνουν-κατεβάζουν στα δύο άκρα ) το άνω μέρος των κολονών εκεί που έχει ροζ χρώμα στα σημεία Κ1 Αυτό το κατέβασμα και το ανασήκωμα που εμφανίζεται κατά την ταλάντωση παραμορφώνουν την δοκό.
Συμπέρασμα
α) η ελαστικότητα βοηθάει στην αποθήκευση ενέργειας πάνω στον κορμό της δοκού και της κολόνας μέχρι ένα σημείο μετατόπισης την οποία αποθηκευμένη ενέργεια την αποδίδει πίσω στην επόμενη μετατόπιση χωρίς όμως να πάθει αστοχίες.
β) η ελαστικότητα αυτή οπότε και η αποθήκευση της ενέργειας του σεισμού εφαρμόζεται και στην κολόνα και στην δοκό.
γ) Υπάρχει παραμόρφωση στο πλαίσιο αυτό οπότε βγάζουμε το συμπέρασμα ότι ένας από τους λόγους παραμόρφωσης της κατασκευής είναι η ελαστικότητα των στοιχείων της κολόνας και της δοκού.

Ας εξετάσουμε τώρα το ( Plan 4 ) ( Figure b ) To πλαίσιο αυτό δεν αποτελείτε από όμοια στοιχεία ( κολόνες δοκούς πεδιλοδοκούς ) αλλά οι κολόνες είναι πιο μεγάλες και μακρόστενες ( τοιχία )
Εδώ θα παρατηρήσουμε μία διαφορετική παραμόρφωση του πλαισίου αυτού.
α) Οι κολόνες αυτές δεν παρουσιάζουν τον λυγισμό στον κορμό τους γιατί είναι πιο άκαμπτες από τις μικρές τετράγωνες κολόνες.
β) όλη η αποθήκευση της ενέργειας του σεισμού και όλη η παραμόρφωση συντελείτε πάνω στον κορμό της δοκού.
γ) Τα φορτία στρέψης που αναλαμβάνει η δοκός είναι τα διπλάσια από ότι ήταν όταν η κολόνα και η δοκός είχαν τις ίδιες διαστάσεις οπότε διπλάσια είναι και η παραμόρφωση του κορμού της και διπλάσιος ο κίνδυνος να αστοχήσει.
δ) Τα μεγάλα τοιχία ( κολόνες ) λόγο της ακαμψίας τους και λόγο της δύναμης που έχουν λυγίζουν και τον πεδιλοδοκό. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να ανασηκωθεί το πέλμα της βάσης ( εκεί που είναι ροζ ) στα σημεία Κ Αυτό το ανασήκωμα της βάσης είναι ο δεύτερος μεγάλος λόγος της παραμόρφωσης του πλαισίου διότι το τοιχίο-κολόνα χάνει την καθετότητά του και παραμορφώνει πιο πολύ το πλαίσιο, της φέρουσας κατασκευής
Συμπαίρασμα
Η ελαστικότητα του κορμού των δοκών και των κολονών μαζί με το ανασήκωμα των βάσεων είναι οι δύο μεγάλοι παράγοντες της παραμόρφωσης του πλαισίου που αστοχεί.

Αυτό το φαινόμενο ονομάζεται πλάγιος στρεπτοκαμπτικός λυγισμός. Υπάρχει και ο στρεπτομεταφορικός λυγισμός ο οποίος εμφανίζεται σε ασύμμετρες κατασκευές. Έλα πλαισιωτό κτίριο ταλαντεύεται πιο ομοιόμορφα ενώ ένα ασύμμετρο κατά την ταλάντωση παρουσιάζει και στρεπτικά φαινόμενα γύρω από τον εαυτό του, μαζί με την ταλάντωση.
Παλιά οι πολιτικοί μηχανικοί πλακωνόντουσαν μεταξύ τους στο αν έπρεπε να σχεδιάζουν κατασκευές ελαστικές ( με μικρές κολόνες ) ή άκαμπτες ( με τοιχία )
Τελικά επικράτησε η άποψη ότι ήταν καλύτερη η κατασκευή που είχε άκαμπτα τοιχία διότι αστοχούσε πρώτη η δοκός διότι ήταν πιο αδύναμη από το τοιχίο. Όταν αστοχεί η δοκός το σπίτι δεν καταρρέει διότι κρέμεται από τον οπλισμό. Ενώ αν σπάσει πρώτη η κολόνα με / σχήμα αστοχίας το σπίτι καταρρέει.
Κατ αυτόν τον τρόπω σχεδιάζουν οι πολιτικοί μηχανικοί τις κατασκευές σήμερα και με αυτόν τον σχεδιασμό έχουν κατορθώσει να μην καταρρέει εύκολα ένα σπίτι και να σώνονται περισσότεροι άνθρωποι από τον σεισμό. Το σπίτι όμως μετά τον σεισμό το κατεδαφίζουμε.
Αυτή είναι η στάθμη της επιστήμης σήμερα.
Τι κάνει η ευρεσιτεχνία μου για να βοηθήσει ώστε να αποφύγουμε αυτό το φαινόμενο του στεπτοκαμπτικού λυγισμού
Δες ( Plan2 Figure a ) Στις μικρές κολόνες
Προσπαθεί να σταματήσει τον λυγισμό του κορμού της κολόνας και το ανασήκωμα της βάσης. Πως?.... βιδώνοντας την κολόνα στο έδαφος.
α) Αν βιδώσουμε την βάση με το έδαφος σταματάμε το ανασήκωμα Κ της βάσης αλλά δεν σταματάμε και τον λυγισμό του κορμού της κολόνας
β)Αν βιδώσουμε το δώμα της κολόνας με το έδαφος σταματάμε όλη την παραμόρφωση προερχόμενη από το ανασήκωμα της βάσης και από την ελαστικότητα του κορμού της κολόνας
Δες ( Plan2 Figure b ) Στα μεγάλα τοιχία
α) Αν βιδώσουμε την βάση με το έδαφος σταματάμε το ανασήκωμα Κ της βάσης αλλά δεν σταματάμε τον πολύ μικρό λυγισμό στον κορμό των τοιχίων που μπορεί να υπάρξει στα πολυόροφα κτίρια.
Στα ισόγεια και τα διώροφα τα οποία διαθέτουν μεγάλα τοιχία ο λυγισμός είναι αμελητέος οπότε αρκεί μόνο η πάκτωση εδάφους βάσης.
Ζωντανό πείραμα για την ελαστικότητα των κολονών https://www.youtube.com/watch?v=Kd4XBTPDysw
Ζωντανό πείραμα για την ανύψωση της βάσης. https://www.youtube.com/watch?v=0icUb--cdFw
Αυτά μπορείτε να τα προσέξετε και στα δικά μου πειράματα Α) Ανύψωση βάσης Β) Καταστροφή κόμβων από τον συνδυασμό αδράνειας (που δημιουργεί την ροπή ανατροπής) και αστήρικτων στατικών φορτίων. Προσέξτε την άνοδο και την κάθοδο της δοκού πάνω από τα τοιχία, και που δημιουργείται το υπομόχλιο ανάμεσα σε τοιχίο και δοκό όταν η δοκός ανεβαίνει και κατεβαίνει . Ευρίσκεται σε διαφορετικό σημείο. https://www.youtube.com/watch?v=l-X4tF9C7SE
Και φυσικά η λύση της πατέντας η οποία σταματά την ροπή ανατροπής η οποία είναι υπεύθυνη για τα αστήρικτα στατικά φορτία τα οποία είναι υπεύθυνα για την ενεργοποίηση του μηχανισμού του μοχλού. https://www.youtube.com/watch?v=RoM5pEy7n9Q

[seismic]

Είναι μία μέθοδος που χρησιμοποιεί έναν μηχανισμό πάκτωσης των άνω άκρων ενός τοιχώματος από οπλισμένο σκυρόδεμα με το έδαφος με σκοπό να στείλει μέσα σε αυτό τις ανοδικές εντάσεις δημιουργούμενες από την ροπή ανατροπής του τοιχώματος αποτρέποντας τις μεγάλες μετατοπίσεις και τις εντάσεις του φέροντα οργανισμού που αναπτύσσονται κατά τον σεισμό.

Πολλοί έχουν την εντύπωση ότι η βάσεις των κατασκευών είναι πακτωμένες με το έδαφος λόγο του ότι ευρίσκονται κάτω από την επιφάνεια του εδάφους. Αυτό είναι αναληθές Η κατασκευή των πεδιλοδοκών υποδηλώνει ότι απλά πατάνε πάνω στο έδαφος. Μετά την κατασκευή των βάσεων συνήθως τοποθετούμε μπάζα περιμετρικά τους για να τις καλύψουμε ώστε να μην είναι ορατές. Αυτό το μπάζωμα μαζί με τα φορτία του κτιρίου περιορίζουν κατά κάποιο τρόπο την πλάγια ολισθαίνουσα μετατόπιση δηλαδή την αλληλεπίδραση εδάφους κατασκευής με διαφορά φάσης και η επιβαλλόμενη κίνηση του εδάφους στην κατασκευή είναι μεγαλύτερη. Επουδενί όμως το μπάζωμα της βάσης δεν μπορεί να σταματήσει την στροφή του τοιχώματος προερχόμενη από την ροπή ανατροπής η οποία αναγκάζει μεγάλο τμήμα του πέλματος της βάσης σε ανάκλιση - ανασήκωμα Αρχικά το τοίχωμα παραλαμβάνοντας τις εντάσεις αδράνειας από το διάφραγμα της πλάκας τις μεταφέρει μέσω της χιαστής ευρισκόμενη μέσα στην δομή του κάτω στο πέλμα της βάσης από την θλιβόμενη πλευρά του τοιχώματος. Αυτό το σημείο του πέλματος που κατεβαίνουν οι εντάσεις της ανωδομής είναι μία άρθρωση. Η άρθρωση επιτρέπει την περιστροφή του τοιχώματος που αυτό σημαίνει ότι μέρος των εντάσεων θα είναι εντάσεις θλίψης - καθοδικές από την μία πλευρά του και ανοδικές εντάσεις από την άλλη πλευρά. Αυτές οι ανοδικές εντάσεις δημιουργούν εφελκυσμό του οπλισμού στην μία πλευρά του τοιχώματος διότι όταν μέρος του πέλματος χάσει την επαφή του με το έδαφος λόγο της ανάκλησης δημιουργούνται αστήρικτα στατικά φορτία τα οποία έρχονται σε αντίθεση με της ανοδικές εντάσεις έλκοντας τον γραμμικό οπλισμό.
Τις ανοδικές αυτές εντάσεις της ροπής ανατροπής του τοιχώματος τις παραλαμβάνει η πεδιλοδοκός και ο κόμβος που σχηματίζεται από την συμβολή δοκού - τοιχώματος δημιουργώντας μία διπλή αντιρροπή πάνω στον κορμό της δοκού και του τοιχώματος η οποία αντιδρά και φέρνει την ισορροπία εμποδίζοντας και εξισώνοντας με αντίθετες εντάσεις την ροπή ανατροπής του τοιχώματος προσπαθώντας να κατεβάσει τις ανοδικές εντάσεις κάτω στην βάση. Το ίδιο συμβαίνει και στον αντικριστό κόμβο στην άλλη άκρη της δοκού με την διαφορά ότι όταν ο ένας κόμβος δέχεται ανοδικές εντάσεις ο άλλος δέχεται καθοδικές εντάσεις και η δοκός αντιδρά το ίδιο με αντιρροπές ισορροπίας. Αυτή η αντίθετη ένταση στα δύο άκρα της δοκού καταπονεί τον κορμό της δημιουργώντας πάνω σε αυτόν μία καμπυλότητα σχήματος ( s ) Το ίδιο συμβαίνει και στο τοίχωμα. Αν αυτή η καμπυλότητα είναι μικρή δεν υπάρχει πρόβλημα διότι η δοκός διαθέτει μία μικρή ελαστικότητα η οποία αποθηκεύει ή καταναλώνει μέσο της δημιουργίας θερμότητας την ενέργεια του σεισμού και δεν σπάει και μετά την ένταση επανέρχεται στην κανονικότητα χωρίς αστοχία. Εάν η σεισμική ενέργεια είναι πάρα πολύ μεγάλη, θα παράγει υπερβολικά μεγάλες μετατοπίσεις που θα προκαλέσουν μια πολύ υψηλή καμπυλότητα στα κατακόρυφα και οριζόντια στοιχεία. Αν η καμπυλότητα είναι πολύ υψηλή, αυτό σημαίνει ότι η περιστροφή των τμημάτων των στηλών και των δοκών θα είναι πολύ πάνω από την ελαστική περιοχή (Θλιπτική παραμόρφωση σκυροδέματος πάνω από το 0,35% και τάσεις των ινών του οπλισμού πάνω από το 0,2 %). Όταν η περιστροφή περάσει πάνω από αυτό το όριο ελαστικότητας, η δομή αρχίζει να «διαλύει την αποθήκευση της ενέργειας «μέσω πλαστικής μετατόπισης, το οποίο σημαίνει ότι τα τμήματα θα έχουν μια υπολειμματική μετατόπιση που δεν θα είναι σε θέση να ανακτηθεί (ενώ στην ελαστική περιοχή όλες οι μετατοπίσεις ανακτώνται).

Βασικά ο σχεδιασμός της αντοχής ενός σημερινού κτιρίου περιορίζεται στα όρια του ελαστικού φάσματος σχεδιασμού, και μετά περνά στις προεπιλεγμένες πλαστικές περιοχές, οι οποίες είναι προεπιλεγμένες περιοχές αστοχίας, (συνήθως είναι τα άκρα των δοκών) ώστε να μην καταρρεύσει η δομή. (Η δομή καταρρέει όταν αστοχήσουν τα υποστυλώματα με λοξό/ σχήμα αστοχίας). Αν τα τμήματα που βιώνουν τις πλαστικές παραμορφώσεις, ξεπερνούν το όριο του σημείου θραύσης, και είναι και πάρα πολλές πάνω στην δομή, η δομή θα καταρρεύσει.
Τι κάνει η ευρεσιτεχνία για να μην αφήσει την κατασκευή να περάσει σε ανελαστικές μετατοπίσεις και αστοχίες.
Παίρνει μία δύναμη από το έδαφος μέσο ενός μηχανισμού που φέρει το ένα άκρο του τένοντα και είναι πακτωμένος στα βάθη μιας γεώτρησης και την μεταφέρει ελεύθερα μέσα από μια σωλήνα στο άλλο άκρο του που ευρίσκεται στο άνω άκρο του τοιχώματος με το οποίο πακτώνεται με έναν άλλο μηχανισμό με σκοπό να σταματήσει την ανατροπή - στροφή του τοιχώματος δηλαδή τις ανοδικές εντάσεις επιβάλλοντας καθοδικές εντάσεις ισορροπίας. Με αυτό τον τρόπο βοηθάει τις αντιρροπές των κόμβων εφαρμόζοντας σε άλλες περιοχές πρόσθετες δυνάμεις ισορροπίας ως προς την ροπή ανατροπής του τοιχώματος ώστε οι καμπυλότητα του κορμού της δοκού και του τοιχώματος να μην περάσουν ποτέ σε ανελαστικές ψαθυρές μετατοπίσεις και αστοχίες. Δηλαδή ο τένοντας παραλαμβάνει τις ανοδικές εντάσεις από το άνω άκρο του τοιχώματος και τις μεταφέρει απευθείας στο άλλο άκρο του μέσα στο έδαφος αφαιρώντας μεγάλο μέρος των εντάσεων από όλον τον φορέα. Αυτός είναι και ο κύριος σκοπός κάθε πολιτικού μηχανικού που σχεδιάζει αντισεισμικά ... σχεδιάζει έτσι ώστε να μεταφέρει όλες τις εντάσεις κάτω στην βάση. Η μέθοδος που προτείνω τις μεταφέρει μέσα στο έδαφος που είναι ακόμα καλύτερα. Γιατί χρειαζόμαστε την ευρεσιτεχνία αφού ο πεδιλοδοκός και ο κόμβος κάνει την ίδια δουλειά? Διότι τα μεγάλα επιμήκη τοιχώματα λόγω των μεγάλων ροπών που κατεβάζουν είναι πρακτικά αδύνατη η παρεμπόδιση της στροφής τους με τον κλασικό τρόπο κατασκευής των πεδιλοδοκών.
Άλλωστε ο σύγχρονος αντισεισμικός κανονισμός το λέει καθαρά. ( Η αναπόφευκτη ανελαστική συμπεριφορά υπό ισχυρή σεισμική διέγερση κατευθύνεται σε επιλεγμένα στοιχεία και μηχανισμούς αστοχίας. ) Για την ευρεσιτεχνία δεν είναι αναπόφευκτη η αστοχία διότι έχει την δυνατότητα να ελέγχει αρχικά ελαστικά αλλά και να σταματά δυναμικά τις μετατοπίσεις όταν αυτές τείνουν να περάσουν σε ανελαστική φάση ελέγχοντας καθ αυτόν τον τρόπο όλες τις εντάσεις του φορέα ώστε αυτές να περιορίζονται μέσα στην ελαστική φάση μετατόπισης. Αυτή η αντίθετη τάση στο δώμα προέρχεται από μία εξωτερική πηγή, και δεν εφαρμόζετε από πηγή ευρισκόμενη πάνω στον ίδιο τον φέροντα. Αυτή η εξωτερική πηγή είναι το έδαφος κάτω από την βάση. Από εκεί αντλώ αυτήν την εξωτερική δύναμη. Αυτό κάνει την μεγάλη διαφορά και δίνει την δυνατότητα να περιοριστούν και να σταματήσουν δυναμικά οι μετατοπίσεις της παραμόρφωσης και της τελικής αστοχίας και κατάρρευσης.

[seismic]

Η Εφεύρεση Το Απόλυτο Αντισεισμικό Σύστημα στο Ανατρεπτικό Δελτίο.
https://www.facebook.com/manos.rcman...1791198316476/