Η τοποθέτηση γίνεται για λόγους αποδοτικότητας.
Ξεκινάμε από την ιδιότητα που έχει το νερό και κάθε υγρό/ρευστό, όταν ζεστάινεται να ανεβαίνει προς τα επάνω.
Άρα λοιπόν το νερό (εν συντομία) ξεκίνησε από το κατώτατο σημείο του συλλέκτη, και λόγω του ήλιου άρχισε να ζεσταίνεται και να ανεβαίνει προς τα επάνω. Έφτασε στο ανώτατο σημείο που είναι η έξοδος του συλλέκτη.
Από εκεί και μετά, έχοντας τοποθετήσει το μπόιλερ πάνω από το ανώτατο σημείο του συλλέκτη, το καυτό νερό εύκολα ανεβαίνει προς τα επάνω διατηρώντας τη θερμοκρασία του.
Στη συνέχεια συναντά το μπόιλερ που έχει κρύο νερό, αποδίδει την ενέργεια που μάζεψε από τον ήλιο, και πέφτει η θεμορκασία του. Σαν βαρύτερο τώρα, μεσω των σωληνώσεων αρχίζει να κατεβαίνει προς τα κάτω ώστε να ξαναφτάσει στο κατώτατο σημείο του συλλέκτη και να αρχίσει πάλι η ανοδική του πορεία.
Εάν η θέση του μπόιλερ αρχίσει να χαμηλώνει, το νερό θα αρχίσει να δυσκολεύεται να κινηθεί, μιας και η υψομετρική διαφορά θα μειώνεται και θα κινείται ολοένα και πιο οριζόντια αντί για κάθετα. Η δυσκολία στην κίνηση του νερού δεν είναι τίποτα άλλο παρά παρεμπόδιση της κυκλοφορίας, μείωση της ταχύτητας του ρευστού δηλαδή.
Αν μάλιστα το μπόιλερ τοποθετηθεί χαμηλώτερα του υψηλότερου σημείου τότε το ρευστό θα είναι στάσιμο, με τη μέγιστη θερμοκρασία στο υψηλότερο σημείο
του κυκλώματος. Θα συσσωρεύεται εκεί, και δε θα μπορεί να βρεί κάτι να το παγώσει ώστε να αρχίσει να κατεβαίνει και να έχουμε τη φυσική κυκλοφορία. Εκεί χρειάζεται κυκλοφορητής.
Σίγουρα χρειάζεται να σιγουρέψουμε πως δε θα εγκλωβίζεται αέρας μεσα στο κύκλωμα, κάτι στο οποίο βοηθά η τοποθέτηση του μπόιλερ πάνω από τους συλλέκτες, υψομετρικά πάντα.
Δεν ξέρω αν σε βοήθησα κάπως.