Αρχικά δημοσιευμένο από τον
monachus
Το πρόβλημα με τους λέβητες βιομάζας (όπως είναι το τζάκι), είναι ότι η ισχύς τους δεν μένει σταθερή, αλλά εξαρτάται από τις στιγμιαίες συνθήκες.
Οι συνθήκες αυτές είναι αφ΄ενός η "ποιότητα της φωτιάς", το πόσα ξύλα, τι είδους και τι υγρασίας βρίσκονται μέσα στο τζάκι εκείνη τη στιγμή και αφ΄εταίρου η στιγμιαία θερμοκρασία του νερού του δικτύου.
Αυτός είναι και ο λόγος που στους λέβητες βιομάζας οι σοβαροί κατασκευαστές δεν δίνουν μια ισχύ, αλλά ένα εύρος ισχύος (π.χ. 8~12kW)
Αυτό σημαίνει ότι η ισχύς του τζακιού θα πρέπει να διαστασιολογηθεί όχι μόνο με τις απώλειες, αλλά και με τον τύπο της εγκατάστασης (ύπαρξη δοχείου αδρανείας, τύπος δοχείου διαστολής κ.λ.π.). Η εγκατάσταση δοχείου διαστολής μας επιτρέπει να εγκαταστήσουμε μεγαλύτερο τζάκι το οποίο θα μας καλύπτει τις απώλειες στις χειρότερες συνθήκες του χειμώνα, αφού το δοχείο μας επιτρέπει να αποθηκεύσουμε την τυχόν επιπλέον ενέργεια όταν οι συνθήκες περιβάλλοντος είναι καλύτερες από πλευράς απωλειών. (Αν εγκαταστήσετε μεγάλο τζάκι χωρίς δοχείο και τον Μάρτιο παράγετε περισσότερη ενέργεια από όση καταναλώνετε, θα πρέπει να σκεφτείτε τι θα γίνει αυτή η περίσσεια ενέργειας). Αν αντίθετα εγκαταστήσετε μικρό τζάκι, η ισχύς του δεν θα σας καλύπτει στον βαρύ χειμώνα. Η απάντηση λοιπόν στα περί ισχύος, δεν είναι μονοσήμαντη.
Εκτός από την αυξομείωση της ισχύος, ένα άλλο πρόβλημα με τα τζάκια και τους λέβητες βιομάζας είναι η αρχική θέρμανση του νερού.
Οι λέβητες βιομάζας δεν πρέπει να έχουν θερμοκρασία θαλάμου κάτω από 55οC, διότι τότε η καύση δεν γίνεται σωστά, πράγμα που έχει σαν συνέπεια να εκλύονται καυσαέρια με άκαυστα υπολείμματα που δημιουργούν το κρεόζωτο (το πουρί που πιάνουν εσωτερικά οι ξυλολέβητες και οι καπνοδόχοι) που με τη σειρά του θα σας αναγκάσει να καθαρίζετε πολύ συχνά το τζάκι (το οποίο δεν θα αποδίδει και καλά).
Για την αποφυγή του φαινομένου αυτού, θα πρέπει να τοποθετηθεί οπωσδήποτε μια τρίοδη θερμομικτική βαλβίδα η οποία επιστρέφει το νερό της προσαγωγής στο τζάκι όσο ο θάλαμος έχει θερμοκρασία κάτω των 55oC. Αρα ένα στοιχείο που θα πρέπει να εγκατασταθεί είναι η τρίοδη θερμομικτική.
Το πιο σοβαρό από όλα όμως, είναι η ασφάλεια της εγκατάστασης. Οι λέβητες βιομάζας, λόγω της κατασκευής τους, δεν μας δίνουν την δυνατότητα να διακόψουμε την καύση διακόπτοντας το καύσιμο (όπως γίνεται στο πετρέλαιο ή το αέριο που μπορούμε να διακόψουμε την παροχή του καυσίμου). Ετσι ο έλεγχος της καύσης μπορεί να γίνει μόνο με έλεγχο του αέρα καύσης (ανοιγοκλείνοντας ανεμιστήρα ή τάμπερ ανάλογα με τη σχεδίαση του ξυλολέβητα).
Ο έλεγχος της καύσης με τον αέρα όμως, δεν είναι ούτε τόσο ακριβής όσο με την διακοπή της παροχής, ούτε τόσο ασφαλής. Για τον λόγο αυτόν, στους ξυλολέβητες, εκτός από τα κλασσικά μέτρα ασφαλείας (ασφαλιστικό, δοχείο διαστολής κ.λ.π.), πρέπει να λαμβάνονται πρόσθετα μέτρα ασφαλείας.
Τέτοια μέτρα είναι:
- Το αυτόματο κλείσιμο του κλαπέ / ανεμιστήρα με θερμοστατικό διακόπτη κατάλληλο γι αυτήν την δουλειά.
- Ψύξη της κεφαλής με νερό δικτύου όταν η θερμοκρασία ξεπεράσει κάποια όρια.
- Η τοποθέτηση δοχείου αδρανείας που θα παραλάβει την επιπλέον ενέργεια όταν οι απώλειες του σπιτιού είναι λίγες (λιγότερες από την παραγόμενη ενέργεια).
Αυτό το τελευταίο πολλοί εγκαταστάτες δεν το κάνουν (δεν τοποθετούν δοχείο αδρανείας). Στις περιπτώσεις αυτές, το δοχείο διαστολής θα πρέπει να είναι ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ ανοικτού τύπου (ανοικτό δοχείο διαστολής).
Το θέμα
έχει συζητηθεί εδώ.
Συνοψίζοντας λοιπόν, θα πρέπει να εγκαταστήσετε τουλάχιστον μια θερμοστατική τρίοδη, μια θερμοστατική στο κλαπέ (αν δεν την έχει το τζάκι ενσωματωμένη) που να ελέγχει το κλαπέ / ανεμιστήρα και δοχείο αδρανείας ή δοχείο διαστολής ανοικτού τύπου.
Από εκεί και μετά, θα πρέπει να επιλέξετε τον τρόπο με τον οποίο θα γίνεται η μεταγωγή στον υφιστάμενο λέβητα (χειροκίνητα ή αυτόματα) και να αγοράσετε τα απαραίτητα υλικά για την εφαρμογή σας.
Ελπίζω οι πληροφορίες να σας φανούν χρήσιμες.