Τοποθέτηση τσιμεντένιων καπναγωγών

[mento]

Μήπως υπάρχει κάποιος που γνωρίζει με ποιά φορά τοποθετούνται οι τρίμετροι τσιμεντένοι (τέως αμίαντος) καπναγωγοί? Θέλω να τοποθετήσω δύο κατακόρυφες 7-μετρες στήλες, μία των 15 εκ. για καυστήρα και μία 25 εκ. για τζάκι. Η διαφωνία μου με το μάστορα που βάζει το τζάκι αφορά το αν τα δακτυλίδια συναρμογής (που είναι λίγο φαρδύτερα) θα κοιτάζουν προς τα πάνω ή αντίστροφα.
Μου φαίνεται πιο λογικό, η φορά να είναι τέτοια ώστε να εμποδίζει την διαρροή πιθανής υγροποίησης των καπναερίων από τα σημεία σύνδεσης. Ο μάστορας(?) που μου τοποθετεί το τζάκι ισχυρίζεται το αντίστροφο.
Επίσης μήπως υπάρχει συγκεκριμένο υλικό ή τεχνική για την σύνδεση τους ή απλώς χρησιμοποιείται πυρόκολλα/πυροτσιμέντο?
Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

[dimis]

Εγώ απλά θα προσπαθούσα να αποφύγω τις υγροποιήσεις. Από κει και πέρα όπως και να τις τοποθετήσεις μόνο προβλήματα μπορεί να σου παρουσιάσουν και τίποτε άλλο.
Με την λογική την μια ή την άλλη προσπαθείτε να συγκεντρώσετε κάπου τις υγροποιήσεις. Όπου και να τις συγκεντρώσετε ζημιά θα κάνουν.
Με την λογική την δική σου τα καταστρεπτικά κατάλοιπα των υγροποιήσεων θα συσωρευτούν στον λέβητα και θα τον καταστρέψουν. Με την λογική του μάστορα θα βρωμίσουν την εξωτερική επιφάνεια των καπναγωγών και το πιο πιθαό είναι (μια και θα είναι εξωτερικοί όπως συμβαίνει συνήθως) να χρειάζεσε κάθε χρόνο μπογιατσή (άσε που δεν βάφονται αυτά)
Επιτέλους μάθετε να αποφεύγετε τις υγροποιήσεις των καυσαερίων
http://levitostasia.com

[monachus]

Φίλε dimi, sorry αλλά με όλο το σεβασμό συμφωνωδιαφωνώ.
Βεβαίως και πρέπει η καπνοδόχος να είναι σωστά μονωμένη ώστε να ελαχιστοποιούνται τα συμπυκνώματα. Αυτό είναι το Α και το Ω.
Τις υγροποιήσεις όμως των καυσαερίων δέν μπορείς να τις αποφύγεις, γιατί όταν η καπνοδόχος είναι κρύα κατα το άναμα και το σταμάτημα, δημιουργούνται πάντα συμπυκνώματα.
Σε όλες τις εγκαταστάσεις θέρμανσης πρέπει να λαμβάνεται μέριμνα για την συλλογή και απομάκρυνση των συμπυκνωμάτων χωρίς καταστρεπτικές συνέπειες.
Αυτό που λέει ο φίλος dimis είναι να μονώσεις σωστά την καπνοδόχο (σωστά όμως έτσι και να την καλύψεις. Βάλε και τα δαχτυλίδια όπως θές (μπαίνουν με τσιμεντοκονία) και είσαι πρώτος.

[dimis]

Φίλε monachus αν διαφωνείς στην πρόταση μου : "μάθετε να αποφεύγετε τις υγροποιήσεις των καυσαερίων" σωστά διαφωνείς.
Δεν θα διαφωνήσεις όμως πιστεύω στην πρόταση μου : "μάθετε να αποφεύγετε τους καταράκτες στις καμινάδες" ή στην συμβουλή μου : "προσοχή όταν ανοίγετε την πόρτα του λέβητα. Μπορεί και να πνιγείτε"
http://levitostasia.com

[monachus]

Συμφωνώ απόλυτα ότι οι καπνοδόχοι πρέπει να είναι μονωμένοι ώστε να μήν δημιουργούνται συμπυκνώματα, αλλά προσθέτω ότι ακόμη και στην καλύτερα τοποθετημένη καπνοδόχο θα πρέπει να γίνει μέριμνα για την συλλογή των συμπυκνωμάτων αφού δέν μπορείς ποτέ να τα αποφύγεις ποτέ κατα 100%.
Κατα βάση λοιπόν συμφωνώ οπότε μήν αρπάζεις...
Thank you for your contribution.

[andronoglou]

Ας πω κι εγώ κάτι, μιας και έχω καιρό να γράψω εδώ, να μη φαίνεται ότι μόνο όταν ψάχνω κάτι σας θυμάμαι.
Λοιπόν, την καμινάδα μου την έβαλε ο μάστορας με τα δαχτυλίδια προς τα πάνω, ενδεχομένως για συλλογή των συμπυκνωμάτων ή γιατί έτσι του είπανε κάποτε όταν ήταν μαθητευόμενος, δεν τον ρώτησα. Πάντως, αντί για την παραδοσιακή κατασκευή όπου (μη γελάτε, έτσι κάνουν όλοι, το διασταύρωσα με άλλους μάστορες) ήθελε να τσιμεντάρει στο έδαφος τον πρώτο σωλήνα και να τον σπάσει(!!!) σε ένα σημείο και να βάλει εκεί τον καπναγωγό, και αφού τον ρώτησα που θα πηγαίνουν τα συμπυκνώματα, και μου είπε, έλα, δεν είναι τίποτε, δεν θα κάνει υγροποίηση, και αν κάνει, θα τρέχουν έξω από την πόρτα (!!!!!!!) αναγκάστηκα να τροποποιήσω το σχέδιό του, παρά τις αντιρρήσεις του.
(Ο παραπάνω μάστορας είναι ο ίδιος που μου σύνδεσε άναποδα τα σωληνάκια του πετρελαίου στον καυστήρα και τρόμαξα να το βρω.... αλλά κατά τα άλλα έκανε καλή δουλειά.)
Έτσι, ο πρώτος σωλήνας τερματίζει σε κάποιο ύψος από το έδαφος, εκεί τοποθέτησα ένα "Τ" και στο οριζόντιο τμήμα καταλήγει ο καπναγωγός, ενώ στο κάτω μέρος έφτιαξα σε λαμαρινά ένα καπάκι από γαλβανιζέ λαμαρίνα, με κολημένο σε ένα σημείο ένα χάλκινο σωληνάκι, καμπύλη Φ12 και από εκεί παροχετεύω τα συμπυκνώματα με σωλήνα ύδρευσης πλαστική Φ15. Το σημείο σύνδεσης με το χάλκινο σωληνάκι έγινε με κομάτι σωλήνας πλαστικής αρδεύσεως Φ16 και σφιχτήρες, στεγανότητα απόλυτη. Το λαμαρινένιο καπάκι κολλήθηκε στο τσιμεντένιο "Τ" με σιλικόνη. Τέλος πάντων, αφού άκουσα πολλά σχόλια από το μάστορα "Τι το θες αυτό", "Δεν γίνεται έτσι", "Δεν θα δουλέψει" κτλ, κτλ, μετά από ένα χρόνο λειτουργίας μπορώ να πω ότι είναι η επιτυχία απόλυτη, λειτουργεί μια χαρά, το είδε και ο μάστορας και έτριβε τα μάτια του όταν ξανάρθε να δει πως λειτουργεί το αριστούργημα που έφτιαξε και να κάνει και κάποιες άλλες εργασίες (χωρίς βέβαια να πάρει χαμπάρι ότι σύνδεσε τα σωληνάκια πετρελαίου του καυστήρα ανάποδα), και αν σαπίσει κάποια στιγμή το καπάκι από γαλβανισμένη λαμαρίνα, έ, θα μου φτιάξει ο λαμαρινάς ένα άλλο, ίσως από φύλλο χαλκού ολόκληρο αυτή τη φορά.
Όσο για το αν είναι δυνατή η απόλυτη αποφυγή των συμπυκνωμάτων, να πω κι εγώ τη γνώμη μου ότι είναι αδύνατον, τουλάχιστον στην αρχική φάση εκκίνησης του καυστήρα, ή και σε κάθε επόμενη εκκίνηση αν η περίοδος είναι μεγάλη.
Πάντως το θέαμα της τσιμενταρισμένης καμινάδας στο έδαφος με τα ζουμιά να τρέχουν γύρω γύρω στο λεβητοστάσιο ή μέχρι και έξω στην αυλή, έ αυτό το απέφυγα!!!
Η εξίσωση είναι σωστή γιατί είναι όμορφη. - Dirac

[dimis]

Εμένα μου φαίνονται παράξενα όλα αυτά. Σωληνάκια από εδώ σωληνάκια από κει "ταυ" κλπ νερά που τρέχουν στις αυλές. Ποτέ δεν μου έτυχε σε όποια εγκατάσταση να έχω κάνει να έχω νερά να τρέχουν. Και ο λόγος είναι απλός. Έξοδος καυσαερίων 20cm από τον λέβητα 180 βαθμούς (αυτό λένε και όλοι οι κατασκευαστές) και τέλος. Τώρα αν βγάζετε έξοδο καυσαερίων π.χ 50 βαθμούς τάχα για οικονομία έ λύστε το πρόβλημα βρε παιδιά εφαρμόζοντας πατέντες.
Πάνω σ αυτό έρχεται και το ερώτημα μου έχοντας σαν δεδομένο ότι το νερό που δημιουργείται κατά την καύση (ένα κιλό πετρέλαιο ένα κιλό νερό με βάση ότι το πετρέλαιο είναι υδρογονάνθρακας που σημαίνει ότι περιέχει υδρογόνο το οπαίο όταν ενώνεται με το οξυγόνο του περιβάλλοντος που "αντλεί" ο ανεμιστήρας του καυστήρα από το περιβάλλον για την μύξη με το πετρέλαιο και την καύση) υγροποιείται κάτω από τους 100 βαθμούς Κελσίου και το διοξείδιο του άνθρακα σε περιεκτικότητα στα καυσαέρια 12% υγροποιείται στους 40 βαθμούς Κελσίου ΠΩΣ είναι δυνατόν να δημιουργηθούν υγροποιήσεις αν η έξοδος των καυσαερίων στην βάση της καμινάδας είναι 180 βαθμούς?
Ακόμη αν η καμινάδα είναι καλά μονωμένη και δεν υπάρχει εισροή κρύου αέρα από σωληνάκια και ανοικτά ταυ πως (εξαρτάται και από την ταχύτητα των καυσαερίων μέσα στην καμινάδα που σημαίνει μεγάλη διάμετρος καμινάδας αργή έξοδος καυσαερίων απ αυτήν) στα καυσαέρια αυτά μέχρι και την έξοδο τους η θερμοκρασία τους πέφτει κάτω από 100 βαθμούς? Και ας υποθέσουμε ότι πέφτει. Τα υγρά αυτά δεν θα εξατμιστούν πάλι μέχρι να φτάσουν στην βάση της καμινάδας?
Το λάθος λοιπόν το εντοπίζω εγώ στην ρύθμιση του καυστήρα Και για να υπάρχουν τόσα προβλήματα σημαίνει ότι ο καυστήρας ρυθμίστηκε (με το μπεκ) να βγάζει στην βάση της καμινάδας κάτω από 100 βαθμούς που είναι λάθος

[andronoglou]

Μάστορα έχεις δίκιο. Πράγματι αν το σκεφτείς καλά το θέμα θα πεις, αφού η θερμοκρασία είναι τόσο, έ θα εξατμιστούν, που θα πάει;
Προσωπικά έχω δει αρκετές εγκαταστάσεις με νερά να τρέχουν έξω στην αυλή, άμα έρθεις Αθήνα ευχαρίστως να σε ξεναγήσω σε μερικές τέτοιες. Σε μια περίπτωση μάλιστα σε σπίτι που έμενα κι εγώ, στην κοινή αυλή, σε νέα εγκατάσταση τα νερά ήταν τόσα πολλά που τον πρώτο καιρό νομίζαμε ότι έγινε κάποια ζημιά και υπάρχει διαροή... Και μιλάμε για όλο το χειμώνα. Το σύστημα ήταν μικρό, για ένα ισόγειο σπίτι μόνο, και δεν ακουγόταν όταν δούλευε, αλλά το καταλάβαινες επειδή πατούσες μέσα στα νερά στην αυλή. Μιλάμε για κανονικό σύστημα, όχι ατομική μονάδα. Στην ίδια αυλή υπήρχε και ένα μεγάλο σύστημα για μεγαλύτερο κτήριο, πολύ παλιό, το οποίο δεν εμφάνιζε αυτό το χάλι, διότι ήταν σχετικά μικρό για το μέγεθος του κτηρίου και αυτοί που θερμαίνονταν με αυτό κρύωναν, αλλά επειδή λειτουργούσε συνέχεια, αφού ήταν σχετικά μικρό και όχι αποδοτικό, υγροποιούσε πολύ λιγώτερο και τα συμπυκνώματα έτρεχαν από την ένωση καμινάδας και καπναγωγού και έσταζαν στο λεβητοστάσιο, αλλά δεν ήταν τόσα που να βγαίνουν και στην αυλή. Τα δυο αυτά συστήματα συντηρούσε ο ίδιος καυστηρατζής που κατά τη γνώμη μου ήταν από τους καλύτερους που έχω δει. (Εδώ να ζητήσω συγνώμη από όσους έχουν κακιά πείρα, επειδή χρησιμοποίησα τις λέξεις "καλός" και "καυστηρατζής" στην ίδια πρόταση.)
Και πάμε τώρα στο θεωρητικό, όπως το καταλαβαίνω εγώ, που δεν είμαι ειδικός. Το πρόβλημα υπάρχει στις τσιμεντένιες καμινάδες, αυτές που βάζουν οι περισσότεροι είτε λόγω άγνοιας, είτε για οικονομία (αν δεν έχεις κάνει φτωχός, μάλλον δεν θα το καταλαβαίνεις αυτό περί οικονομίας, έτσι έλεγε ο μακαρίτης ο πατέρας μου). Σε παλιά μεγάλα συστήματα δεν παρουσιάζεται έντονο πρόβλημα, αντίθετα σε μικρά συστήματα νέας τεχνολογίας, σε νέες εγκαταστάσεις, είναι κοινός τόπος, τουλάχιστον εδώ που μένω εγώ. Η διαφορά είναι ότι έχεις πολλούς κύκλους λειτουργίας (έναρξη - στάση) και ναι μεν η θερμοκρασία των καυσαερίων είναι 180 βαθμοί, το λέει και το πιστοποιητικό του καυστηρατζή (εδώ όποιος θέλει γελάει και όποιος θέλει κλαίει) αλλά η μέτρηση αυτή λαμβάνεται όταν το σύστημα βρίσκεται σε κανονική θερμοκρασία λειτουργίας. Ας υποθέσουμε ότι εκκινεί το σύστημα με θερμοκρασία περιβάλλοντος 5 βαθμούς, συνηθισμένη νυχτερινή θερμοκρασία στην Αθήνα. Πρέπει λοιπόν τα καυσαέρια να θερμάνουν την εσωτερική επιφάνεια της καμινάδας στους 100 βαθμούς τουλάχιστον, αφού πρώτα θερμάνουν τον λέβητα που κι αυτός έχει θερμοκρασία περιβάλοντος. Αυτό χρειάζεται κάποιο χρόνο για να συμβεί καθόσον τα καυσαέρια δεν έχουν τόσο ψηλή θερμοκρασία εξόδου σε έναν αποδοτικό λέβητα σύγχρονης τεχνολογίας κατά τη φάση της εκκίνησης. Σε έναν αρχαίο λέβητα, όχι αποδοτικό, τα καυσαέρια αποθέτουν μκρότερο ποσοστό της θερμότητας που περιέχουν στο μέταλο επομένως κατά τη φάση εκκίνησης εξέρχονται με μεγαλύτερη θερμοκρασία, άρα το πρόβλημα είναι μικρότερο.
Οπότε, προκύπτει ότι η δεδομένη μάζα καυσαερίων από ένα μικρό σύστημα που εκκινεί από στάση, πρέπει να θερμάνει δεδομένη μάζα τσιμέντου, σε θερμοκρασία άνω των 100 βαθμών. Αυτό παίρνει κάποιο χρόνο, στον οποίο γίνεται συμπύκνωση υδρατμών στο εσωτερικό τοίχωμα της καμινάδας, η οποία όσο συμβαίνει, δεν επιτρέπει τη θέρμανσή της, γιατί η θερμότητα θερμαίνει το συμπυκνωμένο υγρό, που τρέχει προς τα κάτω και από κάπου θα βγει, ή θα καταλήξει στο λέβητα. Άν η καμινάδα είναι και ψηλή και βρίσκεται σε ανεμοδαρμένο μέρος, αν δεν είναι και σε επαφή με τον τοίχο, αν βρέχει κιόλας, ή αν έχει χιονίσει... ο χρόνος αυτός είναι αρκετός, και πάντως δεν είναι σε καμία περίπτωση μηδενικός. Αν τώρα έχει τοποθετηθεί ανοξείδωτη μονωμένη καμινάδα σπέσιαλ, ο χρόνος αυτός είναι μικρότερος αλλά δεν μπορεί ποτέ να είναι μηδενικός. Εξάλλου ακόμη και μέσα στο λέβητα γίνεται υγροποίηση των καυσαερίων κατά τα πρώτα δευτερόλεπτα της καύσης, παρόλη την υψηλότατη θερμοκρασία που επικρατεί εκεί, είναι απλά θέμα θερμοχωρητικότητας των υλικών, και δευτερευόντως μόνωσης. Στην περίπτωση ανοξείδωτης καμινάδας μονωμένης, η μάζα του υλικού που πρέπει να θερμανθεί είναι συγκριτικά πολύ μικρότερη από ότι στην περίπτωση τσιμεντένιας καμινάδας.
Τώρα, να πω για τα σωληνάκια και τα ταυ και τις συνδέσεις κτλ. Προσωπικά, έπρεπε να λύσω το θέμα και επειδή δεν είμαι ειδικός, και είμαι και φτωχός, το έλυσα έτσι, με ελάχιστο κόστος, αν θέλεις να σου στείλω και το πιστοποιητικό του καυστηρατζή να δεις τι έχει γράψει, το ρύθμισε και τα βρήκε όλα εντάξει, θερμοκρασία καυσαερίων, αιθάλη κτλ κτλ. Μόνο ότι τα σωληνάκια του πετρελαίου ήταν ανάποδα δεν πήρε χαμπάρι, αλλά δεν πειράζει, το βρήκα εγώ και το έφτιαξα μόνος μου.
Να αναφέρω και κάτι τελευταίο, έβλεπα σε ένα διαφημιστικό φυλάδιο της De Dietrich μια μονάδα που είχε και την καμινάδα της, ανοξείδωτη σπέσιαλ, πρώτο πράμα. Λοιπόν, στο πρώτο κομάτι μετά το λέβητα, είχε έξοδο συμπυκνωμάτων και έδειχνε ότι εκεί έπρεπε να τοποθετηθεί σωληνάκι και να πάει στην αποχέτευση, και μάλιστα έπρεπε να γίνει και σιφώνι στη διαδρομή που κάνει το σωληνάκι, προφανώς για να μην μπορεί να μπει αέρας στην καμινάδα από εκεί. Αυτά σε ανοξείδωτη καμινάδα, στις σωστές διαστάσεις, στις σωστές κλίσεις, καθόσον παράγεται από το εργοστάσιο που κατασκευάζει το λέβητα και θεωρείται ως σοβαρός κατασκευαστής με αξιόλογη τεχνολογική υποδομή. Υποθέτω ότι οι άνθρωποι σκέφτηκαν ότι τα συμπυκνώματα από κάπου πρέπει να παροχετεύονται αντί να τρέχουν προς τα κάτω στο λέβητα και να περιμένουν πότε θα ανέβει η θερμοκρασία της καμινάδας ώστε να εξατμιστούν πρώτα αυτά που υγροποιήθηκαν και να σταματήσουν να σχηματίζονται νέα. Αυτή ήταν μια μικρή μονάδα, σε μεγαλύτερα μοντέλα δεν ξέρω τι κάνουν, όμως και από την μικρή εμπειρία μου, το πρόβλημα είναι πιο έντονο σε μικρά συστήματα, λόγω μικρότερης μάζας καυσαερίων προφανώς, που μεταφέρουν μικρότερα ποσά θερμότητας.
Και με την ευκαιρία αυτή, θέλω να σε ευχαριστήσω δημόσια Μάστορα, γιατί τα περισσότερα από τα πράγματα που γνωρίζω για το θέμα τα έμαθα διαβάζοντας τις σελίδες σου. Να είσαι καλά.
Η εξίσωση είναι σωστή γιατί είναι όμορφη. - Dirac

[dimis]

Μ αρέσει που λες οτι δεν είσαι ειδικός
Για τα σωληνάκια του πετρελαίου που λες δεν μπήκαν ανάποδα απλά δεν έκανε δουλειά το φίλτρο πετρελαίου (ουσιαστικά το κατήργησε δηλαδή) Για τα άλλα έχω κολλήσει τώρα Τα τσίπουρα βλέπεις Θα σου απαντήσω όταν δεν θα έχω πιεί.
Χαίρομαι πάντως που η δουλειά μου με την σελίδα ήταν αφορμή να μάθουν κάποιοι κάποια πράγματα. Αυτός ήταν ο σκοπός μου ότα την έγραφα. Και αυτός είναι ο σκοπός της συμμετοχής μου εδώ. Να προσπαθήσω δηλαδή να βγούν οι γνώσεις και οι εμπειρίες (σαν την δική σου) στον "αέρα" Ίσως το ύφος όσων γράφω μερικές φορές να παρεξηγηθεί. Δεν ξέρω τίποτε λέω στον ευατό μου και προσπαθώ να "ψαρέψω", κυρίως, για να μάθω εγώ αλλά και οι συνομιλητές μου κάτι ακόμη.
http://levitostasia.com

[andronoglou]

Μάστορα και πάλι έχεις δίκιο. Βάζοντας το σωληνάκι εισόδου του πετρελαίου του καυστήρα στην είσοδο του φίλτρου και το σωληνάκι επιστροφής του πετρελαίου του καυστήρα στην έξοδο του φίλτρου, ουσιαστικά καταργείς το φίλτρο, έ δεν είναι και τόσο σοβαρό, και ο καυστήτας έχει μέσα δικό του φίλτρο, τουλάχιστον ο δικός μου έχει. Αν αυτό το λάθος γίνει αφού το σύστημα έχει λειτουργήσει έστω και για λίγο με τη σωστή συνδεσμολογία, θα συμβεί ακριβώς αυτό, και τίποτε περισσότερο.
Ας δούμε τώρα τι συμβαίνει αν το λάθος αυτό συμβεί κατά την αρχική εγκατάσταση του συστήματος, τότε υπάρχει άλλη μια παράμετρος. Το κύκλωμα του φίλτρου έχει εγκλωβισμένο αέρα... οπότε η εξαέρωση του φίλτρου είναι αδύνατη με τη φυσική ροή του πετρελαίου, ουσιαστικά η επιστροφή σπρώχνει σταδιακά και ακανόνιστα ποσότητες αέρα προς τα πίσω, στην είσοδο του φίλτρου από όπου αναρροφά η αντλία πετρελαίου. Το αποτέλεσμα είναι, να εγκλωβίζει συχνά αέρα η αντλία πετρελαίου, σε ποσότητες μεγαλύτερες από αυτές που μπορεί να προωθήσει από μόνη της και να σταματά η καύση, ή να μην ξεκινά καθόλου στη φάση της εκκίνησης. Κατά το διάστημα που η αντλία πετρελαίου έχει εγκλωβίσει αέρα, ο θόρυβος που παράγει, ξυπνάει και πεθαμένο. Για έναν έμπειρο μάστορα και έναν αδειούχο καυστηρατζή, αυτό δεν είναι και το δυσκολώτερο πρόβλημα που μπορεί να τους τύχει, δεν είναι ακριβώς πυρηνική φυσική, ένα σωληνάκι βαλμένο ανάποδα είναι.
Παρόλα αυτά, ο μεν μάστορας έκανε την επιστημονική διαπίστωση όταν δυσκολέυτηκε πολύ να ανάψει τον καυστήρα κατά την πρώτη δοκιμή ότι "Το πετρέλαιο που πήρες δεν είναι καλό και δεν ανάβει εύκολα" και επέμεινε σε αυτή την άποψη μέχρι τέλους, καθόσον το σύστημα ποτέ δεν λειτούργησε ομαλά.
Ο δε καυστηρατζής που ήρθε αργότερα και εξέδωσε και το "πιστοποιητικό", τα βρήκε φυσικά όλα εντάξει, πήρε και 50 Ευρώ χωρίς απόδειξη, εννοείται, και έφυγε ευχαριστημένος και χαμογελαστός, που κορόιδεψε άλλον έναν ηλίθιο (εμένα) με την άδεια του Ελληνικού κράτους φυσικά, καθόσον αδειούχος καυστηρατζής.
Έ, μετά από όλα αυτά, δεν έπρεπε να το φτιάξω μόνος μου; Ίσως βέβαια, μετά από αναρίθμητες εμπλοκές να κατάφερνε να βγάλει όλον τον αέρα από το κύκλωμα, αν δεν είχε καταστραφεί η αντλία μέχρι τότε αφού δούλευε κατά διαστήματα χωρίς πετρέλαιο, κάτι που δεν προβλέπεται από τις προδιαγραφές της, ενώ φυσικά όταν συμβεί τέτοιο περιστατικό δεν ισχύει και η εγγύηση του καυστήρα, διότι η εγγύηση ισχύει όταν τοποθετηθεί και λειτουργεί σύμφωνα με τις οδηγίες του κατασκευαστή.
Όλα αυτά τάγραψα κάποτε και εδώ, σε ένα θέμα με τίτλο "ΕΛΕΟΣ #2"
Με αυτή την εγκατάσταση υπήρξε και ένα άλλο πρόβλημα λειτουργίας και μιας και ανοίξαμε συζήτηση τώρα, θα σας το πω κι αυτό, το είχα γράψει κάποτε εδώ, αλλά κανείς δεν απάντησε και αργότερα κατάλαβα γιατί.
Λοιπόν, ο λέβητας έκανε θόρυβο, μπουμπούνιζε. Να πω τι είπαν διάφοροι ειδικοί; Ο μάστορας είπε "Δεν μου έχει ξανατύχει αυτό, αυτό το λέβητα βάζω συνέχεια, δεν κάνει ποτέ θόρυβο." Ο καυστηρατζής είπε "Εντάξει μου φαίνεται, έ μηχάνημα είναι, ακούγεται λίγο." Άλλος μάστορας είπε "Έπρεπε να βάλεις μαντεμένιο, οι χαλύβδινοι έτσι κάνουν." Άλλος μάστορας είπε "Δεν κάνει το θόρυβο ο λέβητας, τον κάνει η καμινάδα."
Να πω εδώ ότι ακουγόταν περίπου 20 μέτρα μακρυά, λέω θα με διώξουν οι γείτονες, ήταν εμφανές ότι κάτι ήταν λάθος εκεί μέσα. Αυτό για να μη νομίσετε ότι είμαι κανένας περίεγος και κολάω το αυτί μου στην πόρτα του λεβητοστασίου να δω αν ακούγεται θόρυβος, μιλάμε για 20 μέτρα ακτίνα με την πόρτα κλειστή!!!
Πάντως, μετά από τέτοια σύγκλιση των επιστημονικών απόψεων για τα αίτια του θορύβου, έ δεν μπορούσα παρά να το φτιάξω κι αυτό μόνος μου. Λοιπόν, έκατσα και το σκέφτηκα, ο καυστήρας παραδίδεται με μπεκ 60 μοιρών, ο λέβητας έχει αντιστροφή φλόγας στο θάλαμο καύσης, πέρασμα των καυσαερίων γύρω από τη φλόγα και προς την πόρτα, και μετά στους φλογαυλούς και έξω στην καμινάδα. Ο θόρυβος ήταν παλμικός, σαν συμπίεση και εκτόνωση αερίου. Υποπτεύθηκα τη γωνία του μπεκ, πολύ ανοιχτή φλόγα, συμπίεζε τα καυσαέρια στο βάθος του θαλάμου καύσης και αυτά εκτονώνονταν με ασυνεχή τρόπο, παράγοντας τον παλμικό θόρυβο, το μπουμπουνητό.
Έ, λέω οι μάστορες δεν έχουν ιδέα, ας ρωτήσω αυτόν που φτιάχνει τους λέβητες, να μάθω τις προδιαγραφές που έχει για τη γωνία της φλόγας. (Παρακαλώ μη γελάτε!) Πήρα τηλέφωνο και μίλησα στο εργοστάσιο με τον πλέον αρμόδιο, που, αφού ρώτησε κι άλλους εκεί μέσα, με διαβεβαίωσε ότι "Εμείς το βάζουμε με καυστήρα τάδε και δουλεύει." Τον ρωτάω για τη γωνία, "Ποιά γωνία, δουλεύει καλά σου λέω" μου απαντάει.
Λέω μετά να ρωτήσω τον εισαγωγέα των καυστήρων, βρίσκω τον μηχανολόγο τους, τον ρωτάω, δεν είχε ιδέα τι εννοώ, "Με 60 μοίρες λέει είναι εντάξει, αφού δουλεύει." Μετά βρίσκω και τον αρχιτεχνικό τους, τον μάστορα της εταιρίας που έφτιαχνε όλα τα προβλήματα που είχαν οι πελάτες. "Αποκλείεται να κάνει θόρυβο από τη γωνία της καύσης μου λέει, θα φταίει κάτι άλλο, η καμινάδα μπορεί να είναι."
Εντάξει λέω, αλλά αφού εσείς δεν έχετε ιδέα, θα βρω κάποιον που να καταλαβαίνει. Στέλνω ένα e-mail στην εταιρία κατασκευής του καυστήρα, οι άνθρωποι κατάλαβαν αμέσως τι έλεγα, απάντησαν την επόμενη μέρα και είπαν ότι ο συλλογισμός είναι σωστός και εγκρίνανε την ιδέα μου να δοκιμάσω μικρότερες γωνίες μέχρι και 30 μοιρών. Αμήν λέω, υπάρχουν και κάποιοι νοήμονες σε αυτόν τον κόσμο.
Ξαναπαίρνω λοιπόν την εταιρία εισαγωγής να ζητήσω μπεκ σε μικρες γωνίες καθόσον αυτά είναι και λίγο σπάνια στην Ελλάδα αφού τα 60 μοιρών "δουλεύουν μια χαρά". Ξαναμιλάω με το μηχανολόγο τους. Αυτός μόλις του είπα για μπεκ μου λέει "Αφού σου είπα ότι δεν έχει σχέση αυτό, γιατί με ξαναρωτάς τα ίδια;" Του λέω ότι από την εταιρία που παράγει τον καυστήρα, συμφώνησαν με την ανάλυσή μου και είπαν να δοκιμάσω μέχρι 30 μοίρες. Τότε αρπάζεται πραγματικά, "Και με ποιό δικαίωμα εσύ επικοινώνησες με την εταιρία, με ποιά ιδιότητα; Να μου στείλεις την επιστολή να τη δω!" Του λέω ότι επικοινώνησα με την ιδιότητα του πελάτη και ιδιοκτήτη ενός καυστήρα που κατασκευάστηκε από την εν λόγω εταιρία, και όσο για την επιστολή, αυτή απευθύνεται σε μένα και αν τη θέλει να τη ζητήσει αυτός από την εταιρία, εγώ δεν του τη δίνω.
Όπως φαίνεται από τα παραπάνω, δεν επρόκειτο να με διευκολύνουν εκεί να βρω το μπεκ που ήθελα, και τελικά κατάφερα να βρω έναν εισαγωγέα στη Χαλκίδα που μου έφερε σε ένα μήνα τα μπεκ που ήθελα στις 30 μοίρες. Μέχρι τότε όμως πήρα και δοκίμασα ένα μπεκ στις 45 μοίρες για να δω αν κινούμαι προς τη σωστή κατεύθυνση. Λοιπόν με την αλλαγή του μπεκ, η καύση ομαλοποιήθηκε και ο θόρυβος μειώθηκε κατά 90% τουλάχιστον. Εννοείται ότι ξαναρύθμισα τον καυστήρα με το νέο μπεκ, έμαθα να το κάνω κι αυτό, σιγά να μην ξαναφώναζα τον καυστηρατζή, εξάλλου στο βιβλίο οδηγιών του καυστήρα περιγράφεται επακριβώς η διαδικασία ρύθμισης του καυστήρα (για όποιον ξέρει να διαβάζει φυσικά).
Τα μπεκ των 30 μοιρών δεν τα δοκίμασα ακόμη, είμαι πολύ ευχαριστημένος και με τη σημερινή κατάσταση, όταν τα δοκιμάσω θα σας ενημερώσω.
Αυτά βέβαια δεν έχουν σχέση με το αρχικό θέμα της συζήτησης, αλλά καμιά φορά η κουβέντα μπορεί να πάρει άλλη κατεύθυνση.
Φυσικά, έχω κι άλλες ιστορίες να σας πω, αλλά να μη σας κουράζω, θα τα αφήσω για άλλη φορά.
Η εξίσωση είναι σωστή γιατί είναι όμορφη. - Dirac